foto: © JS

1.Cóż to, mamo? - pyta dziecię.

Czy to rośnie tylko w lecie?

Tak się wspina i wygina.

Czy natura to wyczynia?

2.Ach, kochanie - rzecze mama.

Takie cudo spotkasz z rana,

i z wieczora też się zdarzy,

kiedy czasem się rozmarzysz.

3.Lecz pamiętaj o metodzie

i podlewaj go na co dzień,

by nie uschnął wnet z tęsknoty,

tracąc wszystkie swoje cnoty.

Refren:

Kaktus, kaktus, rośnij duży,

byś kwitnięcia czas wydłużył,

byś użyźniał okolicę

i zachwycał swoim licem.

4.Czasem również lekko koli,

gdy zbyt szybko, nie powoli

chce rozkwitnąć pełną mocą,

lub złożonaś jest niemocą.

5.Jednak rzadko się tak zdarza

u dobrego gospodarza,

ogrodniczki sprawne ręce

też złagodzą kolce prędzej.

Refren

6.Z wiekiem kaktus się starzeje

i przy tobie złagodnieje,

za to inne cnoty dojrzy,

a na inne już nie spojrzy.

Niech więc wiedzą wszystkie córy -

kaktus kolce ma z natury,

sztuką kobiet jest wybitną,

by mniej kolił, dłużej kwitnął.

Refren

*utwór ten już kiedyś publikowałem, jako wiersz. Teraz dodałem refren. Chyba poszukam kogoś muzykalnego a kabaretowego... ;)