***

W cztery wiatry zaklęty

środek pory przyrody.

Słońce niech wierzga wkoło,

kwiatów niech rosną pędy!

Śpiew piór filigranu

skrywa strumyk kwietniowy.

Trawa koloru rosy

wyrasta lukrem liliowym.

Lot drobin dmuchawca

pomiędzy korony drzew.

Na polu okwiat rumiany

rozkwita kolorem trzew.

Gałęzie promieni, błękitu pękają pąki.

Ktoś kogoś złapał za rękę,

ktoś kogoś opuścił o świcie.