Liście jesienne, jako inspiracja do smętnych rozważań poetyckich o rozkładającym się świecie i doli człowieczej - dość ciekawe i sugestywnie poetycko zobrazowane...Miałeś chyba kłopoty techniczne z komputerem, stąd te braki zmiękczeń i stwardnień niektórych słów?...

Wiersz przypomina mi o istnieniu wielu pór roku,wciąż takich samych.Wszystko idzie ku czemus,ale niegdy się nie zatrzymując i tak ze względu na pory zostajemy w miejscu.Liście opadna,jak niepotrzebne uczucia,wojny przejdą zostawiając popiół,i tak pozostaną ludzi.

Mnie przeszkadza-zwioda,bo to nie gwara śląska.

Jesień polityczna (patrz tytuł) - to nasze polityczne narodów żniwa; jak wszędzie i zawsze: jedni zajadają z kopiastych talerzy, drudzy stoją z kapeluszem przy marketach...

... bo pod kościołem żywej duszy nie uświadczysz, tak są na głucho zamknięte.

Jako mała dziewczynka a potem często-gęsto zasmucona panienka w każdym otwartym na cały świat koścółku znajdowałam wiele pociechy. Dlaczego DZISIAJ są one zamknięte?? Bóg raczy wiedzieć :(