Nasza Prababcia

Czasem unieruchomiona

jak pszczoła w jaźni bursztynu

*Quinn Mary* na kotwicy bezczynu

powstrzymana uziemiona

to Słońce w centrum świata

w łowickich swych pasiakach

tak żądna pięknych czynów

i zawsze z Bogiem wniebowzięta

rozgwarem piskiem dziatek

salwami śmiechu w jej świetlicy

w jej śląskim tym fartuszku

w podlaskiej z fałd spódnicy

czarami malin po garnuszku

świat gości wciąż i gości raczy

mrówka w miodach jantaru

tak pełna życia żaru

w kaszubskiej swej zapasce

z ran rana do nocy wieczoru

wśród ogniska domu czarów

trwa i trwa w nieb pamięci łasce

5.06.2014