Od słońca wracam

Krążek słońca

przeskakuje od czasu

do czasu

przez czas

lasu Pomiędzy drzew

szczeblami

grając świateł

smugami ostrymi

Czuję w skroniach

pulsującą krew

A słońce robi

do mnie oko

Balsam powietrza

wdycham coraz głębiej

bardzo głęboko

Nie skręcę w lewo

do Ostoi

gdzie polskie koniki

prawdziwe

Biegają wolno

na dziko

Przedefiluję przed

szeregiem szpitalnych

oddziałów po prawej

Nie przeczytam

czternastu tablic

na lewo

choć przykazań

nie unikam

także leśników

Może następnym razem

teraz im zasalutuję

myślami

Czy minęło mnie

choćby jedno auto

nawet nie pamiętam

nie warto