jesteś geometrycznie przesymetryczna

szczególnie owal twarzy

obrysowany miękko łagodną kreską

znika w burzy włosów

i w towarzystwie ciemnych oczu

chowa się w ramionach

skąd tylko już krok

do sedna jędrnych piersi

i oprzeć się nie sposób

jak dwie proste nierównoległe

w euklidesowej przestrzeni

wieńczą dzieło perfekcyjnej natury

a ja ze spokojem Kartezjusza

wchodzę swobodnym wektorem

i obliczam iloczyn skalarny

między twoimi współrzędnymi

które kończą się w piekle namiętności