Na sznurze mojej twórczości 

schną uprane słowa 

wyprasuję w kant 

nikt nie pozna 

że z ciucholandu 

są moje. 

Balkon mam duży 

z widokiem bez lęków 

z wieżą kościoła stylizowaną na gotyk 

niech ludzie zobaczą 

w co się przyodziewam. 

Kąśliwy wiatr plącze w węzły 

i malownicze komunały 

sznury kierunki 

tworzą wielki kołtun. 

Muszę rozwikłać problem 

pierwszy zwiastun burzy 

rozłupuje szklane krople wody 

kolejny raz przytłaczają 

czarne chmury. 

Kłębowisko nazwane rzeczami 

każda chce wyznaczyć swoją rolę 

na balkonowej scenie 

tworzą myśli różne 

może niebo się rozsunie. 

Jasne wyhaftowane imię drogie 

na flanelowej koszuli nocnej 

ujrzałem w uśmiechu błyskawicy. 

Pociągnięciem noża 

szybkim ruchem 

niemal suche pranie 

znika w przestrzeni pustej. 

W ostatniej chwili 

zamknąłem drzwi balkonowe. 

„Złapałem ciumkowe historie 

w tym jedną smutną`