Żyli byli staruszek ze staruszką. Powiada kiedyś dziad do swojej baby:

- Idź, żono, wyskrobać ze skrzyni, podmieść w sąsieku - a nuż uzbierasz mąki na racuszek.

Wzięła baba gęsie skrzydełko, w sąsieku wymiotła, w skrzyni poskrobała... i uzbierała mąki całe dwie garście. Zamiesiła ciasto na śmietanie, ugniotła racuszek, usmażyła na maśle i na okienku położyła - niech się studzi.

Racuszek poleżał sobie, poleżał - i raptem hop! pokulał się z parapetu na ławkę, z ławki na podłogę, po podłodze do drzwi, hop! przez próg - i do sieni, z sieni na ganeczek, z ganeczka na dwór, z podwórka za wrota, wciąż dalej i dalej.

Turla się racuszek po drodze, turla... a tu na spotkanie wyskakuje mu zając:

- Racuszku, piękny pampuszku, zaraz ciebie zjem!

- Nie zjadaj mnie, zajączku! Ja ci moją piosnkę zaśpiewam:

Jestem racuszek,

Ze skrzyni pampuszek,

Z sąsieku skrobany,

W śmietanie kąpany

I w maśle smażony,

Na oknie studzony,

Uciekłem od dziadka

Od babki uciekłem -

Od ciebie, zającu,

Ucieknę tym lepiej!

I pokulał się po drodze tak szybko, że szarak tyle go i widział.

Turla się, racuszek, turla, aż tu raptem z ciemnego lasu wyskakuje wilk:

- Racuszku, krągły pampuszku, zaraz ciebie zjem!

- Nie zjadaj mnie, wilku! Lepiej ci zaśpiewam moją piosenkę:

Jestem racuszek,

Ze skrzyni pampuszek,

Z sąsieku skrobany,

W śmietanie kąpany

I w maśle smażony,

Na oknie studzony.

Uciekłem od dziadka,

Od babki uciekłem,

Od zająca zwiałem

I od ciebie, wilku,

Ucieknę tym lepiej!

I żwawo poturlał się dalej, a  wilk tyle go i widział.

Kula się racuszek, kula, a tu na spotkanie wychodzi mu bury miś:

- Racuszku, słodki pampuszku, zaraz ciebie zjem!

- A gdzież ci do mnie, kosołapy!

I już śpiewa:

Jestem racuszek,

Ze skrzyni pampuszek,

Z sąsieka skrobany,

W śmietanie kąpany

I w maśle smażony,

Na oknie studzony.

Uciekłem od dziadka,

Od babki uciekłem,

Od zająca zwiałem,

Od wilka uciekłem

I od ciebie, misiu,

Ucieknę tym lepiej!

I znów pokulał się tak szybko, że kosołapy tyle go i widział.

Turla się racuszek, turla, a tu na jego ścieżkę wychodzi ruda lisiczka:

- Racuszku, pampuszku, dokąd tak się śpieszysz?

- Ja? Kulam się po dróżce.

- Och, zaśpiewaj mi swoją piękną piosenkę!

Racuszek zaśpiewał:

Jestem racuszek,

Ze skrzyni pampuszek,

Z sąsieka skrobany,

W śmietanie kąpany

I w maśle smażony,

Na oknie studzony.

Uciekłem od dziadka,

Od babki uciekłem,

Od zająca zwiałem,

Od wilka uciekłem,

Od misia uciekłem,

A od ciebie, liszko,

Ucieknę tym lepiej!

A lisiczka ruda na to:

- Ach, jakaż to piękna piosenka! Niestety, ja bardzo słabo słyszę! Racuszku, pampuszku, siądź mi na nosku i zaśpiewaj raz jeszcze - tylko głośniej, proszę.

Racuszek wskoczył jej na nosek i tak zaśpiewał, aż uszy pękały!

A lisiczka znowu:

- Racuszku, pampuszku, usiądź mi na języczku. To taka piękna piosenka!

Racuszek hop! lisiczka... mniam! - i tyleśmy go i widzieli!

Leningrad 1981