Legionie, jest to świetna kontynuacja cyklu "Czarne perły". Walory literackie omówiłem w poprzedniej części. Natomiast dostrzegłem kilka potknięć poprawnościowych. Niepotrzebnie drugi człon tytułu cyklu (Perły) piszesz wielką literą. Zwrot "mile pieścisz" proponuję zamienić na "miło pieścisz", gdyż w obecnej wersji można zrozumieć, ze pieścisz mile, czyli jednostki długości. Niepotrzebne są przecinki przed: swych, jak szczur (to jest porównanie, więc przecinka nie stawiamy). Zbędna jest kropka po pierwszym wersie czwartej strofy, a w konsekwencji kolejny wers niepotrzebnie rozpoczynasz wielką literą.

Duży plus za umiejętny dobór słów tworzących specyficzny klimat. To duża sztuka.

Cóż za oryginalna oda! Podziwiam pomysłowość.

Pismo jak pismo,ale krzyżyki mnie martwią.

Nie znam się na poezji, ale mam pojęcie o geometrii, stąd takie konstrukcje. Jeśli czegoś się nauczyłem, to dzięki Janko. Dzięki, Tobie, Janko, za Twoje trafne uwagi.
W zasadzie na tym etapie mojego pisania najbardziej cenię krytykę. Pochlebstwa łechcą, ale w piekle wszystkie poprzeczki są ustawione bardzo wysoko, a każdy balon pęka z hukiem i nie ma już żadnej nadziei.
Jeśli nie podejmuję polemiki z krytycznymi uwagami, oznacza to, że zostałem trafiony celnie i obiektywnie. Zaś obiektywizm jest piekła piętnem. Największym jednak przekleństwem jest pycha, która czasem podsuwa banalne tłumaczenia.
Zaś banał jest tak daleki od Boga, jak gwoździe niedzielne od zbawiciela.

Ciekawa forma i treść. Może tym razem przymknę już oko na przecinki, bo naprawdę szkoda by było obniżać ocenę. Nie wiem tylko, dlaczego Anettulę martwią krzyżyki. ;)

Ten coniedzielny gwóźdź (patrz tytuł) - to, oczywiście, gwóźdź programu.

Niestety, każdy gwóźdź programu zawsze kiedyś kończy inny gwóźdź.

Ten do trumny.

W s z y s t k o na świecie ma swój początek - i swój koniec.

/Księga Koheleta/