Fizyczny za otwieranym oknem zmierzch z kwitnącym na polach łubinem (patrz nagłówek i kolejne strofy) jest tutaj uosobieniem starości - i nieuchronnego końca.

myślę co dał mi okruch wiatru
obrany z czasu i sensu

(vide odpowiednie wersy)

To piękna ponadczasowa perspektywa filozoficznego - i wyjątkowo optymistycznego - widzenia: ta noc, która nas za progiem czeka, będzie równie oszałamiająca jak ten kojący przed oknami wieczorny pejzaż.

Bóg ma tyle imion
ale zawsze nazywam go
tak samo