To tylko ja, hrabio Feliksie

Tu nie zdążyliśmy być razem

Znalazłbyś w Blue Angel ulubione nektary

w oparach których nie bacząc

na zdradliwość podwodnych skał

płynąłbyś z podziurawionym

od jakiegoś czasu kadłubem

z rozwianą srebrną grzywą

z okrzykiem Szablą odbierzemy

Gdy ostatnio Cię widziałem

zanurzony po pas śmiałeś się w nos szalejącym burzom

rozkoszując się smakiem szampana chmielu koniaku

wierząc że bezpiecznie dosięgniesz dostatku szczęścia

Nawet zanurzony już po szyję otwierałeś podobno butelkę

i grałeś melodie z czasów własnej świetności

Post scriptum

Ostatni sztorm złapał go w czasie pogodnych Świąt

Feliks utonął 26 grudnia 2003

kilka mil od brzegu wymarzonej Szampanii

Mieliśmy tam płynąć razem

gdyby nie moja choroba

Był w dniu wyjazdu śmiertelnie zdrowy

ja żywotnie chory