w niedzielne popołudnie

świat sztuki przedreptał

po scenie kameralnej

rzucając na żer prowincjonalnej widowni

monodram

pierwsza odsłona

nie pozwoliła trzymać głowy wysoko

druga zadała klasyczne pytania

mieć czy być

trzecia wywlokła seks prochy

i wyrysowała bójkę w macdonaldzie

czwarta uderzyła fallusem jak totemem

aktorsko przerysowanym

w piątej było już po wszystkim

upadek człowieka niezawodnie

sprawdził się w narkomanie skamlącym o datki

dramatyczny obraz wcale nie poruszył

aktor z zaciekawieniem patrzył w oczy widzom

chciał tam znaleźć dobro

oddawał siebie dla czegoś

co podkreślał uderzeniem drewnianej laski

świat nie odpowiadał na żadne pytanie

rzucane ze sceny kameralnej

zostawił je aktorowi zbyt młodemu

który szukał własnej gwiazdy

na chodniku wcale nie z marmuru