Wspomnienie z 1985

Znów lot przesunęli, nie podając przyczyn.

Nie mam co robić, więc siadam gdzieś na boku.

Spędzę noc w poczekalni na dworcu lotniczym,

patrząc na bezładny tłum podróżnych wokół.

W moją stronę zmierza piękna czarnowłosa,

a z nią koleżanka podobnej urody.

Duże czarne oczy mierzą mnie z ukosa.

Ubrania markowe z drogich domów mody.

Przedłużają nogi wysokie obcasy,

wygląda spod bluzki koronka misterna,

ozdabia pierś  pełną – widok pierwszej klasy,

całości dopełnia złota biżuteria…

Dwie kobiety ciągną walizki zielone,

przewieszone torby obciążają ramię.

Skręcają w bok, do drzwi ze znanym symbolem,

tłumaczącym napis po niemiecku „Damen”.

Drzwi się otwierają znów po chwilach paru,

a w nich dwie postaci. Czarnych oczu błyski

zasłania siateczka szczelnego nikabu.

Ciągną w ciemnych burkach zielone walizki.

Nuda, gdy nie możesz czasu zabić niczym,

skłania do ciekawych skojarzeń czasami.

Damska toaleta na dworcu lotniczym –

śluza, przejście między dwoma kosmosami.