Wszystkie te 3 strofy - to narracja wiecznego outsidera, dobrowolnego banity, skazanego na dozgonną tułaczkę - człowieka, który NIE MOŻE żyć w swoim własnym kraju wcale nie dlatego, że jest tam prześladowany czy ścigany listem gończym, a dlatego, że mentalnie kompletnie nie identyfikuje się ze swoimi ziomalami, czując się wśród nich jak kosmita z Melmac.

Kosiński, Gombrowicz, Zofia Kossak, Herling-Grudziński, Wańkowicz, Miłosz - plus cała setka innych jeszcze nazwisk - oto lista znanych, często wybitnych polskich pisarzy i poetów XX w., którzy wybrali życie na emigracji, bo w swojej Ojczyźnie nie było dla nich miejsca i w tej swojej dookoła polszczyźnie psychicznie się dusili.

Nie znamy tego typu statystyk z ostatnich dekad, co nie znaczy, że ten exodus się nie nasilił. Listę tych kolejnych "uchodźców" spisze następne pokolenie

jam europejska flądra bez kagańca

(patrz końcowe wersy)

Czym jest opuszczenie wolnego kraju, jeśli nie aktem wolności??

nawracajcie płaszczki fetorem znad Wisły

to w tej narracji sarkastyczny zwrot do rodaków - i kropka nad "i".

Nie da się żyć tam, gdzie nie ma czym oddychać