To rzeczywiście dobry i mądry wiersz nadający się na piosenkę poetycką. Ale jeszcze lepiej by się go śpiewało, gdyby nie było podziału na strofy. Podział piosenki na strofy wymusza, by były one rytmicznie powtarzalne. Policzyłem zgłoski i w kolejnych strofach jest ich: 3,10,3,8,3/3,8,3,8,3/3,8,3,6,3/3,8,3,7,2/3,10,4,8,4.
A więc każda strofa jest inna. Jeżeli zamiarem Autorki była, jak to oceniła wrzos10, piosenka poetycka, to sądzę, że z tego podziału na strofy należałoby zrezygnować.

Odpowiem "piosenkowo" - brak mi Ciebie - mam na myśli wiersze, więc wracam i czytam :)

rytmika czka troszke ale sens piekny, wygładzic i spiewac

Próby temperowania/przycinania/ulizania - jak w pruskim wojsku - TEGO czy TAMTEGO każdego współczesnego wiersza w/g jakiegoś narzuconego odgórnego sztywnego zimnego wzorca - to wyrok na ich/wierszy własną jakżeż naturalną, żywą indywidualność!

Założenie, że w 3. Tysiącleciu Poezja nadal potrzebuje jakichś niezbędnych korekt, połajanek i wytknięcią potknięć?? Dzisiaj?!

Ależ to już było - i nie wróci więcej

Nie mam nic

Nie chcę nic

Nie dam nic

Nie wiem nic

Nie gram nic

oto mroczny neogotycki przekaz, jaki migiem umyka, jeśli tylko zaczniesz bawić się tutaj swoimi fryzjerskimi nożyczkami i korektorkiem

Nie mam nic... Takie jest to przebudzenie (patrz nagłówki)