Text 26 of 17 from volume: zbiór 'Cuda świata'
Author | |
Genre | poetry |
Form | poem / poetic tale |
Date added | 2018-01-20 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 1728 |
Kruki podniebne ptaki
żarłoczne na polu
bitwy ubranej w chorągwie
walki przemyślanej bez wrogów.
Latając sznurem myśli
kielichem są szalu.
Zamknięte kluczem w Valhalli *
przynależne do serc koszmaru.
Siedzą przybysze śmierci
nawykli są do boju.
Pożerając z Valkiriami**
szczątki poległych bez przydziału.
______________
* Valhalla - wielka komnata Wikingów, do której udają się po śmierci
** Valkirie - ucztują wraz z poległymi w Valhalli
Bajka37
ratings: perfect / excellent
Pojawiasz się i znikasz w moich trollowniach i gubisz zbłąkanych w mroku, którzy podążają do Valhalli. I oni biorą szczątki poległych bez przydziału za omen. A potem z niedowierzaniem kręcą głowami.
Czas Wikingów nadchodzi! Chwała generałom!
Pojawiasz się i znikasz w moich trollowniach i gubisz zbłąkanych w mroku... ". Już na razie nie mam zamiaru znikać, Legionie, Druhu mój - wiesz, jam czarownica, toć se lotom na mietle - uwielbiam to Twoje okreslenie. Teraz jednak wylądowałam na dłuzej. Fajna przystań dla udręczonych Dusz. A Valhalla mi się marzy. Pozdrawiam. Bajkowa Alicja.
ratings: perfect / excellent
ratings: perfect / excellent
"Nie rozdziobią nas kruki, ni wrony, ani nic/ nie rozerwą na sztuki poezji wściekłe kły..." E. Stachura.
Kruki wysłannicy Wikingów. Poszukiwały lądu, gdy nie wracały na drakarry- statki Wikingów, tzn. że znalazły stały ląd. Mity, legendy się przeplatają. Dziękuję za parę słów pod moim wierszem. Bajka.