Valhalla - Publixo

Witaj Alicjo!
Pojawiasz się i znikasz w moich trollowniach i gubisz zbłąkanych w mroku, którzy podążają do Valhalli. I oni biorą szczątki poległych bez przydziału za omen. A potem z niedowierzaniem kręcą głowami.
Czas Wikingów nadchodzi! Chwała generałom!

Arsene, dziękuje za opinie i za... Bajeczkę, alec pamiętaj, Acan, jam Bajka, ale nie bajdurzę. Jeno staram się opowiadać o faktach. Pozdrawiam serdecznie, Bajeczka.

"Witaj Alicjo!
Pojawiasz się i znikasz w moich trollowniach i gubisz zbłąkanych w mroku... ". Już na razie nie mam zamiaru znikać, Legionie, Druhu mój - wiesz, jam czarownica, toć se lotom na mietle - uwielbiam to Twoje okreslenie. Teraz jednak wylądowałam na dłuzej. Fajna przystań dla udręczonych Dusz. A Valhalla mi się marzy. Pozdrawiam. Bajkowa Alicja.

Przyciągający uwagę obraz.

adk, dziękuję. Tak tu powinien być obraz Valhalli, ale nie umiałam jeszcze zamieścić. Może natępnym razem? Miłe, ze czytasz moje wiersze. Pozdrawiam, Bajka37

Cześć Auroro. Wybrałaś moje ulubione wersy z powyzszego wiersza. Dziękuję za odwiedziny, Bajka

kazde ptaki posiadają swoje klucze do kraju w którym mają pozostać,albo wracają.Kruki-no cóz,rozdziobią nas i wrony.

anettula
"Nie rozdziobią nas kruki, ni wrony, ani nic/ nie rozerwą na sztuki poezji wściekłe kły..." E. Stachura.

Kruki wysłannicy Wikingów. Poszukiwały lądu, gdy nie wracały na drakarry- statki Wikingów, tzn. że znalazły stały ląd. Mity, legendy się przeplatają. Dziękuję za parę słów pod moim wierszem. Bajka.

Autor	Bajka37
Gatunek	poezja
Forma	wiersz / poemat
Data dodania	2018-01-20
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń	1730