nie ma mnie dla nikogo. dla innych i dla ciebie.

jak klamka, powiem szczerze - zapadłem się w niewierze.

listonosz niech nie puka i nawet handlarz złomu,

bo tak mi teraz błogo - nie czekać na nikogo.

jak miną ciężkie czasy pod śœciółką niedomówień,

to może już na wiosnę na nowo znów odrosnę.

lecz zimą w srebrnej szacie, poleżę w ciepłym schronie

- moich niezwykłych marzeń, na które sam się skażę.