O Tobie, mój świecie 

piszę niedyskretnie - 

otwieram ramiona - 

wtedy obnażona 

słabość, która we mnie. 

Boję się - pobladnie 

nago - w dziennym świetle. 

Zasyczysz: “Przez ciebie!” 

A mnie trzeba światów 

muśnięć, aromatów, 

zatrzymanych w zmysłach. 

- Świecie! Kropla prysła! 

Nie patrz! Nie patrz, gdy... 

- Atrament? - Nie. Łzy.