Rozmawiamy właśnie z panem Stanisławem ze wsi Posucha.

– Panie Stanisławie, słyszeliśmy, że ktoś się panu utopił. Ojciec? Matka? A może córeczka?

– Wujek.

– No, szkoda. Ale w końcu, wujek to też rodzina... Gratulujemy!

– Czy moglibyśmy pokazać wujka naszym telewidzom?

– Wywieźli...

– A to pech! Ale proszę powiedzieć, jak to się wydarzyło?

– Szedł do wychodka, przyszła woda i stało się.

– No dobrze, pokażmy wychodek naszym widzom. Gdzie on jest?

– Woda poniosła...

– Fatalnie. Może przynajmniej pan opisze,  jak ten wychodek wyglądał?

– Daszek skośny, drzwi z serduszkiem, skobelek...

– Dzięki uprzejmości pana Stanisława mogą sobie to państwo wyobrazić. Wspaniale! To pewnie teraz będzie pan chodził za stodołę?

– Woda zabrała...

– Cudownie! Tyle nieszczęść, tyle nieszczęść! No, ale gdzie pan chodzi?

– Nigdzie nie chodzę. Widzi redaktor, że wszystko wkoło zalane.

– A, fe!

– Wodą panie, wodą...

– Pewnie szykuje się pan teraz na przyjęcie...

– Coś pan! Żadnej stypy nie będzie, sąsiedzi po dachach siedzą.

– ...na przyjęcie drugiej fali powodziowej. Hydrolog mówił, że jak przyjdzie to Wam dopiero dowali. Będzie co pokazywać!

– Miałem worek z piaskiem dla kota, a że nie był mi już potrzebny, rzuciłem pod drzwi.

– Rozkosznie! Kot też się utopił. Nareszcie zobaczą państwo coś konkretnego!

– Zdechł w zeszłym tygodniu. Stary był.

– To wielka szkoda, że kocisko nie dożył, Byłoby co widzieć. ... Ten bulgot, który państwo słyszycie, to nie pan Stanisław. To nasi płetwonurkowie filmują dla państwa worek z piaskiem.

– Dziękujemy panie Stanisławie za rozmowę. Może jeszcze zajrzymy kiedyś do pana, jak będzie pan mniej zalany...