Poeta meandrów

(Felicjan Faleński)

Cieszę się na twój przyjazd, refleksyjny poeto,

Unany tłumaczu Szekspira, Heinego,

Samotny niczym turnie w tatrzańskiej liryce

Oraz zapomniany jak grzechy dzieciństwa.

Nie śpiesz się niepotrzebnie wytrawny wędrowcze,

Co przybyłeś nie światy podbijać, ale wrażenia,

Ani na jarmark między kupcy i rataje.

Poznajesz gmach dworca tonący w neonach?,

Co cię oszołomił swymi rozmiarami

I gwarną - jak ongiś - ulicę Kołłątaja,

Traktem Pełnych kieszeni przez ciebie nazwaną,

Bo kupców było tu wielu i tylu ich dzisiaj.

Powędrujmy do Rynku wśród szpaleru kamienic

Kolorowych i weselszych niż w czasach minionych,

Gdy cię przerażały ubóstwem swych fasad.

A tu ratusz dostojny wśród barwnych sukiennic,

Co przed laty pojednał cię z moim miastem,

Usadowił się władczo jak ojciec z córami.

Pora ruszać na Piasek i na Ostrów Tumski,

Nie meandrem - jak zwykle - lecz najkrótszą dogą:

Kuźniczą, Nankiera i mostem Piaskowym.

Tam Odra posłuszna, silnie w brzegi wzięta,

Zrodziła przed wiekami urokliwe miasto,

A wieże kościołów rozmawiają z niebem.