zamykam oczy i słyszę zegar 

wybija dwunasta

odkręcam kurek i sypią się sny

o walce i wolności  

o bólu  i miłości

o udręce i radości  

o ciężarze i słodyczy

to wszystko krąży wokół mojej głowy

niewyczerpalny ból rozrywa skronie

walczę jak dzikie zwierzę

ale przegrywam

oglądam kolorowe zdjęcia

czuję ból i cierpienie kurdyjskich dzieci

zwiedzam zwalone płaczące miasta

ochraniam dziecko wyniszczone głodem

nierozerwalnie przykuwam się łańcuchem do ściany płaczu

wzbijam się z kurzem i oparami zła

w otchłań czeczeńskich tańców

podróżuję na dzikim lwie w głąb pustynnych burz

krzyczę i błagalnie modlę się o koniec koszmaru

i nagle słyszę zegar

miarowe stukanie sekundnika

otwieram oczy

na złocistej tarczy

minuta po dwunastej