( W szpitalu )

znów się upomniał

wyciągając zdradliwe szpony

demon mej śmierci

w szkle uwięziony

zimny przeraźliwie

zagląda mi w oczy

umysł poraża

mroczy

jeden dzień kalectwa

dzień w opuszczeniu

wydaje się trumny

kamienną pokrywą

która spadając z łoskotem

niszczy wolę przetrwania

już i tak słabą

ale przecież żywą