Gdzie diabeł na dobranoc niczego nie mówi,

gdzie rosną zwykłe drzewa, a pieprz trzeba kupić.

A na wierzbie nie znajdziesz słodkiego owocu;

razy z pięści wymierza szczeniak swemu ojcu.

Kraina zwie się Wyspą Nie Całkiem Szczęśliwą.

Tam płot dzieli żeglarzy - skutecznie złośliwy,

w butelce tani jabol zamiast słówek listu

i wszystko ma się nijak do mądrości przysłów.

W tej bajce król to zwykły pijany satrapa.

Pies łapy nie podaje, choć wabi się Łapa.

Wężem podlewa ogród nie-zaklinacz węży;

zza rolet za sąsiadem donosiciel węszy.

Ballada nie-ballada plecie się krzykliwa;

księżniczka znad rynsztoka łaciną ubliża

księciowi, co mu lotto, że głodne dzieciaki -

chlać woli i bełkotać, że nie jego bachy!

Tam diabeł na dobranoc nie ma chęci zajrzeć.

Morału nie odnajdziesz w tej upiornej bajce.

W niej czka się utuczonym pustką dygnitarzom

i nigdy nic dobrego nie może się zdarzyć,

gdy lekarz - młody cynik szydzi, że na biedzie

najłatwiej się dorobić i na złocie siedzieć...

W tej gawędzie nie-bajce ktoś koślawo pisze

epilog, że tak musi, bo tak zwane życie... (?)