Podobno wszystko w nadmiarze szkodzi :P
I jak to mawia mój klasyk domowy " na coś trza umrzeć"
Po indiańsku mi "czytająca z kamieni" :)

A po indiańsku i angielsku, to moje nazwisko :)))

... a po polskiemu mi - dobry wiersz się podobający :)

Moja podzkękować.
Rok temu zdiagnozowano u mnie raka płuc w ostatnim stadium.
Zanim sprostowanie diagnozę swoje przeżyłem.

A rak wspak... i bardzo dobrze. Widać, że z polską służbą zdrowia też szału nie ma. Pod wigwam z nimi. Może sie tam czegoś nauczą... albo przynajmniej zmienią nazwę. ;) :D

Przeczytałam i nie wiedziałam, co o tych ostatnich wersach sądzić, bo były takie nagłe, nie pasujące do Słonecznego Dnia, kiedy leje.
No i nadal nie wiem, ale mam gęsią skórkę po przeczytaniu twojego komentarza.

Nieprawdopodobne. Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji... uff.

Czkanie na wyniki wykańcza psychicznie...

To nie było czekanie na wyniki, a diagnoza.
Byłem akurat w sławionym przeze mnie Hr. na ścianie wschodniej.
To małe, zapyziałe miasteczko na samej graniy wschodniej.
Dostałem ataku.
Nie mogłem oddychać, a każy wymuszony sprawiał potworny ból.
Zabrali mnie do miejscowego szpitala.
Tam seria badań (usg, rtg, rezonans) i jednoznaczna diagnoza w wypisie.
Dziury i błoto zamiast płuc.
Parę miesięcy najwyżej.
Na szczęście podano mi też profilaktycznie antybiotyki.
A spodziewać sę czegoś takiego mogłem, bo nie prowadzę higieicznego i zdrowego trybu życia.
Wróciłem do Kielc i nie bardzo pamiętam dwóch miesięcy z życiorysu.
Siostra władowała mnie do specjalistycznego szpitala chorób płuc.
Tam powtórzono badania, zrobiono PET.
To było bezobjawowe zapelenie płuc z płynem, stąd ucisk, ból i niemożność oddychania.
Tyle. :)

Aha, ordynator w Kielcach pogratulował odwagi diagnostycznej, opisowcowi mojego rezonansu i usg z Hr. :)