Bardzo poruszający wiersz.
Wszechobecność zmarłych, jeśli tak bardzo kochamy.

Dziękuję, Lilly.

Tak, czuję tę obecność zawsze i wszędzie.

Wzruszyć się można.
Zachwycić mniej.
Trochę za ckliwie, przemetaforyzowane, niepotrzebna inwersja i to światło...
Naprawdę można ująć płomień świecy nagrobnej jakoś inaczej.
Ogniu Wszystkich Świętych?
Bo dwuznaczność takiego sformułowania sama się narzuca.
Wiadomo jakie są płomienie na Wszystkich Świętych, a jednocześnie On jest dla Ciebie święty.
Plus za emocjonalność.

Dziękuję, Puszczyk :)

Zmienię na - w ogniu Wszystkich Świętych.

Piórko - bardzo. Metafora jest ekwiwalentem uczuć, zamiast wprost, poprzez sikorkę, wiatr i drzewo.

Dziękuję, Erato :)

Bardzo emocjonalny, przeniknięty uczuciem wiersz. I pięknie napisany, prostym językiem. Tu nie trzeba wielopiętrowych metafor.

A raczej takowe są.
Myślę piórkowa, ż e tym się różnimy od prawdziwego TWA.
Ja piszę, co myślę, Ty zrobisz, co zechcesz.
To Twoje pisanie.
Kadzenia bezkrytycznego nie ma.

Dziękuję, Hardy :)

Ty wiesz ile dla mnie znaczył Tato :)

Puszczyk, wiesz że cenię Twoją krytykę.

I tym się różnimy od matołów, którym się zwróci uwagę na rytm ich wypocin.
Nikt nie czyni wrogów z krytyków.
Uwagi przyjmie się, albo nie, podle wlasnego gustu.
Zostawisz jak jest?
Tak czujesz, lubisz i dobrze Ci z takim przekazem.
A mnie nic do tego.
To Twoja wrażliwość i sposób pisania.

Nie, nie zostawię. To znaczy, poprawiłam rękopis i jeśli w innym miejscu opublikuję to z Twoimi poprawkami. Nie chcę kasować z szacunku do innych komentujących. Poza tym, nie wstydzę się krytyki w komentarzach. Wszyscy się uczymy i w ten sposób szlifujemy warsztat :)

------------------

widziałam Cię dzisiaj w obłoku
drzewie dotkniętym wiatrem
ptaku światem zdziwionym
i w Ogniu Wszystkich Świętych

w sercu jesteś na zawsze
bardzo Cię kocham
tato
------

tak? czy jeszcze inaczej? :)

Dlaczego ogniu z dużej?
Z szacunku dla ognia?

O! Faktycznie.

Wiesz jak rozumiem Twoją krytykę, akurat tego wiersza?
Nie krytykujesz moich uczuć, ale... sukienkę (metafora) jaką ubrałam. W kwiatki, za duża i z dekoltem, a powinnam - klasyczną, małą czarną z żakietem na taką okazję :)

Prześlę Ci mirkowa wersję na PW.
Masz dwa razy "Cię" w krótkim tekście.
Napiszę, jak ja bym napisał.

Napisz tu, dlaczego na priv?

Poszło.
Nie mam ochoty na czytanie przez g..... i klikę.
Jak chcesz to udostępnić, to wiesz gdzie i dla kogo.

Dziękuję!!!!!!!
PIĘKNIE napisałeś!

O jakim płomieniu nagrobnej świecy mowa w 2014 r.

?

Nikt już nie pali na nagrobkach świec

Celowa archaizacja języka

z jednej strony

dodaje patyny całkiem niedawnym wydarzeniom /tutaj mowa o żałobie/

z drugiej "psuje" efekt dzisiejszości,

której nośnikami w miniaturze są czasowniki użyte w postaci czasu wyraźnie współczesnego

"widziałam Cię dzisiaj" oraz "kocham Cię"

To inna - zminiaturyzowana - wersja "Trenów" Kochanowskiego (1530 - 1584)

tyle że całkiem jakby "na odwrót":

to córka opłakuje śmierć Ojca