rytm niestety ubogi, wersyfikator... gdybym to ja wiedział co to jest to bym napisał.

Srebrny glob ma to do siebie że wywołuje nastrój. I tak jak w poprzednim wierszu trafiłaś w sedno. Oczekiwanie - tak, ale fortepian nie może dłużej zostać pozostawiony samemu sobie.
Cóż, nie jestem zawodowym recenzentem. Dodam od siebie że temat wywołuje wspomnienia. `Mój dziadek, szaman z Idacho, obserwował kiedyś zjawisko srebrnego globu. Był sam a wokół pustka. Twardość nagich skał. Cienie muskały załomy wlewając się w wiadra omdlonej pustki z kamienia. Śniły się jak zupełnie coś nierealnego. Przynajmniej taki był jego przekaz.
I nagle glob oderwał się od nieba i spadł, wywołując w glebie wielkie plum.
I co się okazało. Nie był to upadek globu, tylko próba z energią atomową.
Dziadek został zmutowany, lecz nie narzekał, jego siła jeszcze wzrosła.
Przekazał swoją wiedzę potomnym.

I zaczął pisać wiersze. Piękne, na piasku, dlatego nie da się ich zacytować. Wojsko dokonało tam jeszcze wielu prób.
Od tamtej pory w wiosce, do której ma 50 km na gołych nogach, ale jeśli chce żuć gumę to musi tę drogę pokonać, nazywają go - Dwa chuje. I krąży pogłoska, że jeśli ktoś chce recenzować jego wiersze musi się liczyć z tym, że dziadek podzieli się z nim swoją wiedzą.
Dziękuję za retrospektum.
Nie pozdrawiam bo Komancze gotują strawę a ja się czaję w krzakach i czekam na córkę wodza.

Arcy, aj low ju:-) śmiecham, niestety nie odniosę się dłużej bo praca wzywa, potem tu wrócę

Dziękuję Erato. Załączam korektę.
Oczywiście pisze się Dwa Chuje. Oba człony dużą literą. Przepraszam za literówkę. Miałbym się z pyszna gdyby się dziadek dowiedział że napisałem przez małe ch.

Mój dziadek ma na imię Dwa Chuje. Coś ci się nie podoba synu?

Trotsiga, straciłam ale niebezpowrotnie:) „ kiedyś null
Niebawem fortissimo usłyszycie :) pozdrawiam cieplutko:)

Piekna zapowiedź buntu, chwili wykrzyczenia wszystkiego, co peelka dusi w sobie.

Bardzo się podoba. :)

To takie wycie z trzewi będzie Gruszko, a sfora Bezimiennych będzie towarzyszyć, aaauuuu

To prawdziwa PEŁNIA (patrz tytuł wiersza z cyklu "ona-ja-kobieta").

Niech moc będzie z lirycznymą "ja" na wieki wieków! Amen