Strach przed zbutwieniem, które kres ostateczny wyznacza. Więc i ja zbieram te, które (jeszcze) kolorowe, pełne życia, można ocalić w zielniku dobrych myśli.
Piękny, pełny zadumy wiersz.
:)

butwienie, butwieniem, ale zwrot ku życiu jest dobry

Dzięki Agnieszko.

Aecydzieło, uzasadnij z łaski swojej.

u mnie jest 15.05. Mam tutaj kilka spraw do załatwienia. O godzinie 18 można się spodziewać uzasadnienia.

Zajętyś, więc możesz juz się nie fatygować. Pa

Nie ma tu edycji, więc tutaj wersję ostateczna tekstu wklejam, bo coś zmieniłam:

bo butwieją liście


śmiejcie się ze mną ze mnie
że nie umiem płakać jak deszcz
obficie i na zawołanie

kiedy do was macham
mówiąc /trzymajcie się
razem/ zamiast
Zdrowaś
wieczne odpoczywanie
(...)
amen


a potem zwrot do życia
ja - słaba
ja - twarda

w rękawice upycham
aby nikt nie widział

miękkie
moje prywatne
osobiście skryte
drżenie nad pamiętaniem
że butwieją liście
więc chociaż kilka
lub -naście
-dzieści
między kartki

(...)

idę
nim przyjdę znowu
lub zanim zapomnę

Bardzo dobry wiersz. Rytmiczny jak nóżki żwaczka. Przekaz burczy niby kot oblizujący się po mleku. Temat butwienia podniesiony żywo.

Arcy - Piłeś?

Bardzo mi miło, że troszczy się Pani o moje zdrowie. Zapewne chodzi o problem alkoholowy.
Nie dotyczy mnie.
Piłem dzisiaj kawę.

a posłodziłeś? ;)

"Butwieją". Widzi się to na cmentarzu :(

Befano, bo to obrazek cmentarny.
Dziękuję Ci.

Butwienie - warunek NIEZBĘDNY zmartwychwstania

gruszko-dawno nie czytałam tak wzruszającego tekstu,jak wiesz,człowiek twardy jak skała musi stawać w obliczu absolutnej klęski ducha czy ciała,i nic nie poradzi tu martyrologia,jak wiesz wojnę też wygramy dzięki hardości ducha.

Emilio-trafnie:-) pod śniegiem przykryte wspomnienia,które nikną z czasem jak sam śnieg lub zamarzają,ale nadchodzi zawsze i wszędzie nowa pora roku,dlatego lubię wszystkie,może oprócz tych zim,gdyby tylko nie śnieżynki...te uwielbiam:-)

Bardzo dziękuję, Kobietki :)