Ciemność, która ogarnęła przestrzeń

zakorzenioną w twoim umyśle,

rozlała się wśród szczątków emocji, których się pozbyłeś.

Pozbyłeś się ich, by wciąż posiadać te beznamiętne, kryształowe oczy.

Nienawidzę cię i każdej cząstki twojej osobowości,

zepsutej i niebezpiecznej.

Nienawidzę cię szczerze.

Szczerze modląc się każdego dnia, przeklinam dzień, w którym cię stworzyłem.

Stworzyłem twoją postać

wyglądającą jak pierwszy płomień rozpalonego ogniska.

Powstałeś w złym świecie - zbyt prawdziwym,

żebyś się spełnił.

Zostałeś pożarty

przez ten świat.

Zniszczył cię, zmusił do pozbycia się uczuć,

którymi zostałeś obdarzony.

Karmisz się cierpieniem innych ludzi,

z których pozostają szczątki wspomnień ich bliskich.

Nie uronisz łzy, patrząc konającym prosto w oczy,

które tracą blask, stają się beznamiętne, kryształowe.