Czytam i nie wierzę,

Że to ojczyzna moja,

Bo dawno mnie tam nie ma...

A co przez lat cztery,

Zakiełkowało we mnie?

Jestem Wołyniakiem

Choć, nikomu to niczego nie mówi...

A on wprowadza mnie w miejsca

Magiczne. Ich nazw nie wymieniam,

Bo łzy wzruszenia je zacierają...

Czytam Wołyń w ukraiñskim...

Nie uczyłem się, czemu rozumiem?

Może ukraińcem jestem, nieświadomym,

A tam bracia moi, nie chcą

Być z  moją ojczyzną...

Polsko, gdzie  jesteś?

Przecież, na pewno we mnie.

A gdzie jest mòj Wołyń?

On też we mnie...

A ja, gdzie jestem?

Czy poza ojczyzną?