kolejny raz siedzisz zapatrzona 

w moich oczach 

dawno zgubiliśmy wspólny język 

na odległym dworcu 

nawet przez myśl nie przeszło 

odwiedzić biuro rzeczy porzuconych 

wpatrujemy się 

nieprzytomnym wzrokiem 

czekając aż gwizd czajnika 

przerwie tą farsę 

musimy zacząć kupować inną kawę 

ta zrobiła się kwaśna 

chociaż kiedyś ją uwielbialiśmy 

słowa ciążą 

jak niechciana choroba 

i już nawet nie strach 

blokuje artykulację 

dopadła nas obojętność 

pozostał tylko bezdech ciszy 

wyplutej 

na ostatniej randce