Zabawa w chowanego

Niekiedy uczeń jest podobny do dziecka bawiącego się w chowanego. Czyni to w dwojaki sposób; w szkole ukrywa przed nauczycielem swoje nieróbstwo.  Przygotował jak najstaranniej parawan „ wymyślone usprawiedliwienie”, za którym chce się skryć bezpiecznie. W domu, wobec rodziców  którzy nakazują odrabianie zadań szkolnych, wymyśla  najprostszy parawan: „Nic nie było zadane do domu”.  Wobec tego  z radością może pójść do rówieśników i zapomnieć o obowiązkach. Wszelkie wyrzuty sumienia uciszą koledzy, pomogą wymyślić nowy parawan, usprawiedliwiający brak zadania domowego.

Niekiedy nauczyciel wzywa rodziców na rozmowę, zmuszając ucznia do wyjścia z kryjówki. Dobrze, gdy do spotkania dochodzi wcześnie, gdy jeszcze istnieje możliwość nadrobienia zaległości.

Uczeń wraca do zdrowych relacji, gdyż zrozumiał, że rodzicom i nauczycielom zależy na jego dobru.

Kryjówka to ciemne miejsce. Zapewne każdy z nas oglądał roślinę w miejscu, gdzie słońce nie dociera – roślina dziczeje.  Większą wartość dla ucznia ma miejsce jasne i słoneczne, gdyż pozwala wrastać w wartościach istotnych dla rozwoju człowieka.

Motto!

Nie każda kryjówka zapewnia wolność.