Czyste kartki

Każdy człowiek, który kiedykolwiek żył, żyje, bądź żyć będzie, ma swoją księgę z czystymi kartkami. Nie jest to księga do zapisywania przez kogoś innego. Ma swojego właściciela, jego drogę życia, zapisaną przez uczynki. Niewielu ludziom przypadło w udziale zapisać swą księgę tylko dobrymi uczynkami. Większość z nas obawia się, że nasza księga będzie zawierać wiele błędów, niedoskonałości i sekretów, których byśmy nie chcieli nikomu nie zdradzić. Zamiast więc radować się z zapisów w księdze, ludzie się smucą i przeżywają rozgoryczenia. 

Ostatecznie sumienie zagląda do księgi, a sumieniu towarzyszy wewnętrzny głos. W ten sposób istnieje weryfikator nauczyciel, księga zostaje oceniona, a potem pojawiają się wyrzuty sumienia – taka zmora, która domaga się usunięcia złych zapisów. W zeszycie ucznia to mały problem, do tego mamy gumkę, korektor, wybielacz plamy i inne sposoby, aby usunąć błąd, w to miejsce wpisać słowo poprawnie ortograficzne. A jak to zrobić w księdze swojego życia?! Jedni wybielają łzami, inni spowiedzią i pokutą, czytaniem Słowa Bożego, w odzyskane miejsce starają wpisać dobry uczynek. Wielkie dzieła warto mieć we swojej księdze, gdy kończył się tworzyć zapis, otwierając księgę, zobaczy się stronę po stronie, a na nich uczynki sprawiające radość spotkanym ludziom, to w sercu poczuje się, jak powstała pieśń wyśpiewywana przez całe życie.

Odpowiednio zapisana księga życia może przynieść człowiekowi chwałę,   gdyż po jej zamknięciu i odejściu z tego świata, inni otworzą i poznają zapis i będą starać uchwycić jej historię i podążać jej śladami.  Oto potęga Księgi Życia.

Motto!

Pamiętaj! Ludzkie historie są złączone zapisem w Księdze Życia.