Text 7 of 12 from volume: Obca komnata
Author | |
Genre | poetry |
Form | blank verse |
Date added | 2020-01-19 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 1049 |
niedoskonałość
białej koronki
postrzępionej
nici przeznaczenia
stara suknia
wyblakła
w niej
niebo ukryte
odbite światło
w lustrze
my
rozproszeni
ratings: perfect / excellent
Oczekiwanie, byśmy wszyscy postrzegali real jednakowo = tak samo i w identyczny sposób = to wyraz skrajnej ignorancji.
W tłumaczeniu na nasze oznacza to, że gdzie są pipki, to jedni widzą rybki, inni grzybki, a pozostali nic nie widzą, bo ich to wcale nie dotyczy lub/i nie interesi
Wiersz w 3. niewyartykułowanym dnie mówi o tym, że jako osobni "ja" nie reagujemy TAK SAMO, nie odczytujemy tych samych sensów, nie rozumujemy tożsamo.
No, chyba że ktoś po niemiecku woła:
HALT! HÄNDE HOCH!!
nici przeznaczenia
/i niżej/
niebo ukryte
/i dlatego na zawsze już/
my rozproszeni
(cytaty z pamięci)