Piosenki, muzyka, dzieciństwo...

Nie wiem, czy też tak macie, ale czasami wracają do mnie stare nutki, wyśpiewywane przez babcię, ciotki... Nutki, których nie znajduję w internecie, a pamiętam z lat mocno szczenięcych.

Skoro nie ma ich w necie, to może ich nigdy nie było!? Skąd zatem ślady pamięciowe melodii i słów!?

Na przykład :

`Było sobie kociąt sześć.

Tyle kotka chciała mieć.

Wszystkie białe, niczym śnieg,

Wszystkie mądre ponad wiek.

Ref. : Kotko kochana, tańcuj do rana.

niech się wali świat.

Stuk puk łapkami...`

Choć ze sto lat... `

I tutaj ślad pamięciowy urywa się, choć melodia nie cichnie.

Męcząca sytuacja, a wujek Google nie podrzuca żadnej podpowiedzi.

Wniosek: wyrastam ze wspomnień jak ze starych swetrów, ale nie wyrastam z sentymentów. Pamięć męczy, jak to dalej leciało?

Jest jeszcze kilka takich piosenek, które nie dają spokoju, domagają się przywrócenia do pamięci... Zawrócenia do dzieciństwa, do babci, do przeszłości pełnej dźwięków i wyśpiewywanych historii.

A we mnie fragmenty, niekompletne frazy...

W moim rodzinnym domu, na ścianie był ulokowany odbiornik lokalnej rozgłośni radiowej, nazywany podówczas `toczką`. Nikt go nie wyłączał, stanowił tło życia codzienności i odświętności.

W czasach tivi i netu, wspominam go z żalem - piosenki, słuchowiska, relacje sportowe i wyobraźnia, obecnie zastąpiona gotowym obrazem i krzykliwym medialnym komunikatem, zawłaszczającym naszą percepcję.

Zapodziało się to wszystko w niebycie, jak słowa piosenek, jak toczka... Odeszło jak babcia. Żyje ze mną, zanim zabiorę w przestrzeń niewidoczną dla oczu.

`Było sobie kociąt sześć...`

Była sobie przeszłość.