Poznanie własnej duszy jest bardzo trudne, ale możliwe. Jeśli ktoś to potrafi to jest na dobrej drodze do pełni człowieczeństwa :)

Pozdrawiam, Pulsar :)

Umiejętność introspekcji, czyli nauczenie się samego siebie, to wielka rzecz. Mało kto to potrafi. Warto jednak się jej uczyć — dla samego siebie, ale w rezultacie także i dla innych.
A te symboliczne pająki przenoszą na drugą stronę obrazu także w innych przypadkach, i robią to bardzo chętnie. ;)

Bardzo dziękuję.

Fajne obrazowanie. Te pająki zza obrazów - podoba się. No i puenta bardzo prawdziwa.
Pozdrawiam

Introspekcja

(patrz tytuł i tekst)

jest jedynym sposobem wglądu w samego siebie. W kontaktach z innymi mamy rodziców, rodzeństwo, dalszą rodzinę, sąsiadów, nauczycieli, współpracowników i rówieśników, którzy wspierają nas w poznawaniu ludzi i świata.

Kim jestem ja? Na to pytanie odpowiadają ci jedynie lustro

/które NIE WIDZI ni twoich pleców, ni twego zagmatwanego "wnętrza"/

- oraz introspekcja.

O ile w ogóle korzystasz z tego instrumentu samopoznania

Kim jestem, skoro moje myśli są jak muchy, krążące do góry nogami, ja sam karmię się mdłymi racjami, a obrazy /jakie tworzy moja imaginacja/ są schronieniem dla białych pająków, gotowych mnie przenieść w inny wymiar?

(patrz tekst)

Robaczywe myśli, owadzie asocjacje, świat wyobraźni pełen stworów-potworów - i tylko białych myszek jeszcze brak do pełni kompletu.

Twoje życie jest takie, jaka jest zawartość twojej głowy

Trzeźwy przegląd /remanent/ wszystkiego tego, czym dysponuję, może być początkiem radykalnych zmian, m.in.

- zrozumienia, d o k ą d z takim jak to moje uposażeniem nieuchronnie zmierzam;
- co powinienem z tym swoim zwierzyńcem w głowie zrobić;
- przy pomocy jakich narzędzi z niego wyjść.

"Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło"