Padało. Strasznie i nieprzyzwoicie. Zacinało deszczem, ostrą struną, zimnym żądłem. Rudy, niewidoczny dla wartownika, przykryty moknącym sianem, w kopcu w który wbili się jak Cesarz w Nefretette, znieruchomiał. Pozbawiony wieży, pobity, bezbronny.

Jedyne co im pozostało to KM. Ale byli na obcej ziemi, za frontem. Wobec całej potęgi, oczekującej na ofensywę radzieckich wojsk.

- Podpalą. Znajdą nas po śladach i podpalą. Dłużej tego nie wytrzymam - szeregowy zaczął się wygrzebywać.

- Siedź Tomuś. Siano mokre, nie podpalą - powstrzymał go Gustlik.

Grigorij, wykończony psychicznie, to on przecież ich tu sprowadził, trzymał się szabli, jakby była ostatnią ostoją, która łączy go z rzeczywistością.

- Do lasu będzie z 200 metrów. Ale po otwartym - zaordynował dowódca. Janek starał się jak mógł zastąpić Olgierda. Ale był przecież tylko chłopcem, który postanowił pomścić swój spalony dom. Nikt nie odmawiał mu talentu. Ale był tylko chłopcem.

- Może się uda? - zaryzykował Gustlik.

- Nie bedziemy tu siedzieć jak zmokłe kury - Janek się zdecydował.

- Tak. Zwiewajmy - Potwierdził Tomasz.

Siedzieli pod rozkołysanymi drzewami. Zziebnięci.

- U nas w Gruzji zima cieplejsza - poskarżył się Saakaszwili, dzierżąc szablę.

- Nie chca wom nic godać, ale jakby nos tu mieli przechwycić to lepiej...

- Co?

- Można by się jakoś rozgrzać - Gustlik delikatnie trącił Janka w ramię.

Dowódca udał, że nie rozumie aluzji.

- Ale jak rozgrzać, panie plutonowy - zapytał naiwnie Tomasz.

- Normalnie. Nos tu jest czterech - zapalił się Jeleń.

- Ja w to nie wchodzę - Grigorij połapał się o co chodzi. I jeszcze mocniej ścisnął szablę.

- Zimno jak cholera - narzekał dalej szeregowy.

- To weź się rozbierz. Jo ci na początek rozmasuja nogi - Gustlik oblizał się nieobyczajnie.

- Jak to, nogi? - Tomasz już tylko udawał zdziwienie, bo coś mu zaczęło świtać.

- No normalnie. A póxniej się obaczy.

- Słuchajcie. Zaraz pojedzie kucharz. Musimy go załatwić. A potem tym traktorem wjedziemy do twierdzy. Za murami będzie cicho i spokojnie.

- Ja. To jest dobry pomysł - Gustlik znowu przesunął się w stronę Janka.

Zaterkotał traktor.

- Już jadą - obwieścił Janek. Wstał. Otrząsnął się z kropel deszczu i przeczesał.

- Janek. Jo to zrobia. Za ciebie - Ofiarował się Gustlik. Zdarł z siebie mokre łachy, tak żeby wyglądać jak wyrafinowana prostytutka i wyszedł na drogę.

- Mam nadzieję, że ten kucharz to jest pedał - poruszył się Janek.

- Oni wszyscy to tutaj pedały - Obwieścił Grigorij, jakby spędził w Germanii całe życie, i trochę odpuścił szabli.

- U nas w partyzantce... - zaczął Tomasz. Ale nie skończył. Na drodze pojawił się traktor.