WYBUDZONY PIANIEM WRONY

Tracę kontrolę nad zmysłami -
Nos odurzony, słuch zawiany -
I nie panuję nad umysłem;
Choć wszyscy-ście posnęli,
Ja z wami też ciut przysnę.

Słusznie! Mimo, że nikomu /tam u was czy tutaj u nas/ NIE DO ŚMIECHU, nie możesz wiecznie stać na baczność /i oczy dookoła głowy/.

Niech wszyscy śpią, by nie spał ktoś!

Bardzo lekko - jak na Martina -
Ale-- ma ten swój -styl .

Gdy byłby wiersz
I odgadnąć czyj- by trzeba
To najpierw bym
Że Janko bo on zawsze
Jakiś Franek albo Gienia

Potem byłby Martin
Ze swym łamanym słowem
Albo frazą
Co się rymuje ale jakoś
Kreci się po kamieniach kołem
Lecz pasuje
Choć właśnie po Martinowsku
Jak piec gruchocze :-)

Pozdrowienia .

Nastrojowo, sugestywnie. Pod ciężarem egzystencji ukrywa się duża wrażliwość.
Przestrzeń zajęta, strach się mieszać. Ale, jeśli już, to z dużą klasą.

Bardzo mi się podoba tytuł. Może nie powinienem oceniać, ale, co mi tam.

Czytam swą opinię - oczywiście jest pozytywna choc nieco przewrotna - proszę więc źle mnie nie zrozumieć.

Dziwię się, że ktokolwiek czyta moją "martinowską" klasykę, toteż cieszy mnie każdy zabłąkany turysta.

Dziękuję obu Paniom i Tobie Rozarze :)

Serdeczności

zerkam spod grzyba- hahahahahahhahaha

Author	luciusannaeusmartin
Genre	poetry
Form	poem / poetic tale
Date added	2021-04-18
Linguistic correctness
Text quality
Views	851