Igra słoneczko wiosenne

Na obnażonych główkach, na pijanych...

Cały świat podchmielony, krzykliwy,

Pstry, świątecznie wypiękniony!

Portki na młodzieńcach plisowane,

Kamizelki pasiaste,

Koszule wszelkich barw i odcieni.

Na babach suknie czerwone,

U dziewcząt warkocze ze wstążkami,

I płyną one jak te łabędzice!

A są wśród nich jeszcze modnisie

Wystrojone wedle ostatnich stolicznych trendów -

I wiatr kołysze ich sukniami na fiszbinach*)

Jak kloszem!

Spróbuj tylko takiej zajść drogę,

Zaraz nosa zadziera i jak kotka prycha!

Bez obrazy, kochaniutkie!

To już lepiej, jak byście rybackie więcierze

Pod spódnicami nosiły!

Na wyfiokowane baby patrzą

Oczami okrągłymi jak spodki

Dwie staroobrzędowe mniszki

I jedna do drugiej powiada:

- Kara Boża! Głód! Głód nas czeka!

Nie darmo jare zboża pogniły,

Kiedy wiosenna powódź

Stała aż do świętego Piotra!

Odkąd baby zaczęły się stroić

W czerwone batysty i kretony,

Lasy przestały rosnąć,

A pola możesz, chłopku,

Jeszcze raz z powrotem zaorać!

- Ale co temu wszystkiemu winne

Czerwone batysty i kretony, mateczko?

- Toż one są francuskie -

Psią krwią farbowane!

1865

.............................................

*) suknia na fiszbinach - modna w XIX w. kiecka tylko dla bogatych dam, oparta na sztywnej konstrukcji z wielorybich fiszbinów /w kształcie klosza/