Jednakowoż z woli boskiej

Niedługo tak się jak ta wesz panoszył -

Któregoś roku zmarł stary książę,

Zjechał młodziutki kniaź-następca,

I przegnał i pułkownika z gwiazdą,

I wszystkich jego pomocników,

I cały ten ich kantor, nam zaś nakazał

Wybrać z całej gminy burmistrza.

Na wiecu nawet 5 minut-eśmy się nie namyślali;

Wszystkie 6 tysięcy dusz*)

Jak jeden mąż krzyczy:

*Jermiłę Girina chcemy!*

Wzywają chłopaka do księcia pana,

A ten po krótkiej z nim rozmowie wychodzi na swój balkon

I tak do zgromadzonego narodu powiada:

*Ano, bracia, niech będzie pochwalona wola wasza!

Niniejszym książęcą moją pieczęcią

Wybór wasz zatwierdzam: Girin to chłop należyty, zręczny, piśmienny,

Jedno tylko pytanie: nie jest za młody?..*

A my na to: *Ojczulku nasz, choć i młody,

Ze starym głową on w zawody!*

I tak został Jermiła istnym carem całej książęcej posiadłości -

I to jeszcze jakim!

Przez siedem lat grosza kmiecego nawet o tyle!

Tyle, co za paznokciem! nie tknął,

Całe siedem lat nie skrzywdził

Słusznie domagającego się sprawiedliwości poczciwca

I nie odpuścił winy krzywdzicielom,

Duszy własnej nie zdradził...*

- Hola, hola! - raptem odezwał się z przyganą w głosie

Jakiś popek siwiutki jak ten gołąbeczek. - Żebyś, bratku, tylko nie zgrzeszył!

Szły brony prościuteńko, a tu trach! zębem trafiły na kamień,

I koniec! Pojechały bokiem!

Jak już zaczął-żeś opowiadać,

To niczego nie omijaj i śpiewaj akuratnie tak, jak było,

No, chyba że tu bajki ludziom jakieś pleciesz?

Ja też znałem Jermiłę Girina...

1865

.................................................................

*) wszystkie 6 tysięcy dusz - w tamtych czasach w Rosji na wsi wśród poddanych - których nazywano duszami - liczono jedynie dzieci płci męskiej