Widzę, że rozkumkało się nam nasze publixowe towarzystwo... :D Oj, rozkumkało!
Tere fere kum kum... bardzo fajna bajeczka, Arcydzieło.

* druh
* zdartych

Ano tak. Kilka błędów. Dzięki.

Co do żaby. Żaba jest wdzięcznym tematem dla ornitologa. Bowiem niektóre ptaki zajadają się żabami. Przynajmniej tak mnie uczono w szkole podstawowej. Może słyszałem o tym już w przedszkolu, które wspominam z wielką sympatią. Pamiętam że drzwiczkach mojej szafki była plakietka z motylem. Albo z truskawką. Może jednak nie pamiętam tego zbyt dobrze. Ale to nie jest takie istotne.
Żaba błotna, inaczej - ropucha, dość często pojawiała się w moim otoczeniu. A to wylazła na drogę, a to ją ktoś odkopał. A to wygramoliła się z czegoś... Niezbyt przyjemna w oglądaniu. Taki kosmita w skórze śliskiej i co tu dużo mówić - obleśnej.
Zjadanie żaby to także popularna metafora. Żabę zjeść oznacza, połknąć coś nieprzyjemnego, przyjąć do siebie niemiłą informację. Zaglądając do codziennych newsów muszę się przyznać, stałem się koneserem i wielkim smakoszem. Daleko mi do Francuza, co pożera żabę ze smakiem, ale znam, sam stworzyłem przepis na żabę, która staje się dzięki niemu jadalna. Po prostu zamykam oczy i wyobrażam sobie że żyję w raju, a to co połykam to słodkie haribu, albo jeszcze coś innego, np. babka z budyniem. Świat staje się piękny, politycy mądrzy i oczytani, a ja, szanowna gawiedzi, z uczuciem i wielkim sentymentem obserwuję dalsze losy sceny politycznej, na której wreszcie pojawił się konkretny bocian. Nie, żebym był jakimś wielkim znawcą bocianiego obyczaju. Ale wiem, że tylko bocian w obecnej sytuacji jest w stanie te małe księżniczki doprowadzić do stanu, które w rzeczywistości sobą reprezentują. Odrzuca je bocian przed odlotem, bo droga długa i ciężar niepotrzebny, a potem, kiedy wraca, z ogromnym przepychem i smakiem zabiera się za kolejne porcje do przetrawienia.

Bocian zagrzmiał, żaby narozdziawiały mordy. Nie ma to jak pokazać komuś prawdy, na które patrzy od lat, a ich nie dostrzega.

Żaba błotna nie słodkie karibu,

a tym bardziej nie jakiś księciunio,

którego z tego jego ulubionego trzęsawiska bagna

/pocałunkiem ?? takiego pokurcza i tak obleśne cuchnące rozkładem szkaradztwo ?!/

wybawia - i wywabia! -

cud piękności Gryzelda-księżniczka??

Jakim ciężkim tumanem trzeba być, żeby w takich bujdach i bajdach pokładać wszelkie swe nadzieje ?!

Mit "Pięknej i Bestii" ma m i l i j o n swych

/nie tylko artystycznych w literaturze czy w kinie/

kreacji i wcieleń.

W życiu politycznym od zawsze sprawdza się na wszystkich szerokościach geograficznych:

im bardziej zalatujesz bagiennym /samospalającym/ metanem, tym bardziej jesteś nieodparty i "oh! czarujący!"

Ona wcale się nie wstydzi
Pokazywać tłusty zadek
Jednocześnie grając rolę
Monarchini w złotej szacie

(patrz starą tę jak świat baśń o Złotej Rybce i dziadu-pijaku żebraku)

On wystawia swe popiersie
Umajone orderami
Choć na wózku i w pampersie
Grzmi jak Jowisz
Wywijając kułakami

Życie wśród wiecznie od samego rana otumanionych, na śmierć zaczadzonych

jako żywo

przypomina ciężkie galery ;(

Czy my jesteśmy tu za karę??

/Justyna Steczkowska album "Naga" 1997/

Co najgorsze,

NIE MA takiego Bociana, co by całe to żabie kuma-kum plemię raz na zawsze i z kretesem na śmierć wyplenił!

Warunkiem sine qua non przetrwania każdego Bociana jest maksymalnie wielka gadów i płazów obfitość. One m u s z ą się mnożyć jak australijskie króliki!!

Trere frere ku-ku!
Siedzi gad na buku,
Kumka se w najlepsze,
Bo to jego przestrzeń.

Dziękuję za przypomnienie. Ani żem wiedział że o żabie. Żaba, a wiem to ze szkoły, jest zwierzęciem czmychającym do wody, jak się kto pojawi nad lustrem. Upolityczniłem moją żabę.
Gdyby to była medytacja. Żaba siedzi na liściu, wśród wonnych kadzideł. A księżyc jako ten płomień przegląda się w jeziorze. Tak, wtedy nie plumka. Tylko trzeba cichutko podejść, nie rozwijać kanapek, bo wtedy... Wrażliwa jest. Czy słyszycie ten żabi pomruk? To wcale nie jest rechot. To jest czyta medytacja.

Siedzi żaba
Cała w błocie
I se gada,
I rechocze,
Aż estrada
W zachwyt wpada:
Śliska żaba -
To królewicz!
Żabie tron nasz
Się należy!

Wyskoczyła żaba z błota
I karierę robi. Złota
Ją kokardka zdobi,
Gada "ę" i "ą",
Chociaż jej "bątą":
Nakraść i nagrabić.
Z żaby z błota
Człowiek słaby.

Rzadkiej urody, unikalne, w swym bogactwie niezwykle obrazowe słownictwo i związane z nim oryg8nalne asocjacje. Poeta wybitny.