- Trzeba walczyć ukochana!

- Noooo, a o co?

- O wszystko! Świat się rozpada! Lewactwo w ataku! - Dyszał ciężko. Kropelki potu świeciły mu na czole, a oddech wyrywał się z klatki piersiowej jak spłoszony ptak. - Nie pozwólmy! Do boju! Chocim...Zbaraż...

Aż przystanął podniecony własnymi wizjami. Obok przemykały samochody, ludzie i czas, ale on upojony obrazami w głowie, tego nie widział. Pod stropem miał szum skrzydeł husarii, która rozjeżdża oddziały gejów, lesbijek, ateistów i podstępnych bisurmanów – genderowców.

Znowu tabuny wiernych ciągną do świątyń, radio i telewizja jest tylko jedna i właściwa, a akademie i rocznice tchną wiarą w Boga i ojczyznę, nadymane jak balon braci Montgolfier.

Później przyjdzie czas na ocalenie Europy...

- Obudź się Ojczyźniany. - Larwa szarpała go za rękaw. - Znowu zboczeńcy idą.

Ulicą szedł pochód składający się z tęczowych, na czarno ubranych kobiet z parasolkami, niepełnosprawnych, obrońców konstytucji i wolności macicy.

- Co za motłoch. - westchnął Ojczyźniany. - Trzeba by przysłać lotne oddziały kiboli. Zaraz byłby porządek. Choć policja też sobie poradzi.

Larwa pogładziła go po policzku.

- Mój ty dzielny obrońco wartości. Pełen cnót. Chodźmy do parku. Nie będziemy oglądać tej lewackiej tłuszczy.

Wzięli się za ręce i nucąc „Ojczyznę wolną” przeszli przez bramę.

- Cóż za zdziczenie – perorował. - Nie doceniają dobrej zmiany i wartości chrześcijańskich. Batem trzeba to wbijać do łbów. Zbiorę naszych w parafii i za... uff...

Potknął się o parę kopulujących transwestytów i wyrżnął łbem w kamień.

Zadudniło głucho i pusto. Czerep rozpadł się na pół i wyskoczyła z niego... nie, nie Pallas Atena. Stara ropucha pokryta mchem.

-Tak się ginie za ojczyznę i wartości – wyszeptał i wyzionął ducha.

Larwa stała przez chwilę, przypatrując się ukochanemu. Nagle kopnęła truchło, krzyknęła dziko i zaczęła zrzucać ubranie. Ukazały się tęczowe majtki, a na sutkach miała błyskawice.

Zawyła „Wyklęty powstań ludu ziemi” i ruszyła w stronę manifestantów.