Gawryło Afanaś/jewić

Zdjął czapeczkę - i też nabożnie

Się przeżegnał:

*Dzwonią nie na śmierć chłopa!

Te dzwony to żałoba po naszym utraconym szlacheckim życiu!

Oj, czasy nasze wolne, szerokie!

Żegnajcie na wieki!

Żegnaj bogata Rusi bojarska!

Teraz to już nie ta sama Mateczka-Rosja!

- Ej, Proszka!* (tu znów wypił wódeczki

I poświstał przez zęby)...

Niewesoło

Dzisiaj widzieć, jak się zmieniło

Twoje oblicze, nieszczęsna

Nasza Ojczyzno!

Szlachetnie urodzone sfery

Jakby gdzieś pochowały się po kątach,

Jakby wymarły! Dokąd

Nie pojechać, napotykasz

Jeno jak nie same pijane chłopstwo,

To urzędników akcyzy,

Zesłańców z Polski,

Głupich pośredników,

I od czasu do czasu przetnie ci drogę

Kolumna piechoty. Wtedy domyślasz się już,

Że gdzieś w pobliżu w jakiejś miejscowości

Chyba z tego nadmiaru szczęścia

Doszło właśnie do rozruchów i buntu!

A jak było przedtem? Ileż to wówczas wszędzie mknęło

Powozów, bryczek i trojek!

Ile karet - także z miejscami do spania -

Zaprzęganych w szóstkę koni!

Kula się po świecie rodzinka jaśnie pana -

W jednej z tych karet solidne mamuśki

Z milusimi córeczkami,

Z dziarskimi nastolatkami-gołowąsami!

Rozśpiewanych dzwoneczków,

Brzęczących grzechotek*)

Nasłuchałeś się każdego dnia do upojenia.

1865

.................................................................

*) Rozśpiewanych dzwoneczków, brzęczących grzechotek - wszystkie zaprzęgi konne tamtych czasów na drogach zamiast klaksonu miały dzwoneczki i brzękadełka