W pewnym zamku na Podlasiu

Zamieszkiwał książę Stasiu

I taka jest już proza życia

Zakochała się w nim czarownica

Lecz on jej serca oddać nie może

Bo zakochany już niebożę

W pannie Katarzynie

Gdyż ujęło go jej imię

Więc teraz owa czarownica

Postanowiła uprzykrzyć mu życie

Zaklęła go w nieszczęsną żabę

I dwór jego dla zabawy

Również zamieniła w żaby

Powiedziała że jeden warunek

Może złamać czar jej podły

To panny pocałunek

Która mu serce swe odda

Lecz musi stać się to przed pełnią

Bo inaczej jej słowa się nie spełnią

Lecz coś się stało

Moi mili

Że w Central Parku

Się zjawili

Nad stawem prace się odbywały

Werona żabę podniosła

Pocałowała tak dla zabawy

Nie zdając sobie sprawy

Z tego co się stanie

I już przed nią książę stoi

Teraz o rękę prosić przystoi

Lecz jakże to możliwe

Skoro on kocha Katarzynę

Zjawiła się i ona

Wszystkim wytłumaczyła

Że czar złamany być nie może

Bo pełnia już dawno była

Ich plany zniweczyła

Wszyscy się zdumieli

Gdy o tym usłyszeli

Nauka z tego jest prostaU

ważnie słuchaj gdy ktoś mów

iBo możesz na zawsze żabą zostać