Go to commentsOstatni akord
Text 20 of 41 from volume: 2022
Author
Genrebiography & memoirs
Formblank verse
Date added2022-04-05
Linguistic correctness
Text quality
Views722

schował się skurwysyn

z jedną nogą za plecami jednostki

a drugą na wiecznym posterunku

może to był człowiek

trudno powiedzieć

gdzie szukać ludzi na tej  wojnie

tu wszystkie  buty pachną spalenizną tamten żołnierz przy cerkwii

podpiera się jeszcze rzęsami o zbrukany chodnik

zapachniało wspomnieniem

świeżych bułek

pierogami światowymi z  farszem ruskim

co szybciej płynie czas czy krew ?

fizyk z Montpellier  za głowę się łapie słysząc takie brednie

mam to gdzieś

byłam wczoraj na koncercie muzyki klasycznej

w każdym takcie i akordzie

słyszałam wojnę

najpierw  rozpętała się w kontrabasie

potem na skrzypcach grała  siedmioletnia dziewczynka

widziałam jej czarne warkocze oplecione czerwonymi kokardami

z których  płynęły łzy Żydów z getta warszawskiego

z ciepłym wiatrem zstąpił anioł pieśni   duch rewolucji francuskej

panny przy gilotynie robiły na drutach dziargały Marche funèbre

a muzyka  jak szalona wirowała

po kątach pląsy  i dąsy waliły głową

o ścianę

na  końcu zagrała moja córka

nastał pokój





  Contents of volume
Comments (4)
ratings: linguistic correctness / text quality
avatar
Wielka Literatura jest zwierciadłem opowiadanego przez nią świata.

Nie może konfabulować. To dlatego tak inspiruje i wciąż nas uczy XIX-wieczna "Alicja w strasznej Krainie Dziwów" Lewisa Carolla.

Poetyzacja, na którą cierpi pół Polski i sentymentalny fan disco-polo - czyli wszystkie te aniołki, mydełka fa, różowe serduszka, ach, te oczy, te oczy zieloooone, czarne oczy twe, czułe westchnienia, majteczki w kropeczki, miłość aż po grób itd. - to zakłamywanie rzeczywistości.

Poezja przez P musi być lustrem tego, CO JEST.

W tej Twórczości to mamy jak na widelcu
avatar
Jaki jest świat dzisiaj?

Kiedyś skurwysyn chował się jedną nogą za plecami jednostki, panny przy gilotynie robiły na drutach, a tamten żołnierz popierał się przy cerkwi rzęsami na chodniku.

Co robimy my-współcześni?

Przykro to mówić, ale przecież każdy widzi, że w niczym się od nich nie różnimy. W niczym!

Ludzie dzisiaj mają potężną broń - internet. Na całym świecie powinni się skrzyknąć właśnie przez internet i wypowiedzieć wojnę wojnie!
avatar
Mocne. Dobre.
avatar
Autorski obraz *pastele suche
U. 94 Nr 43 poz. 170
© 2010-2016 by Creative Media