W szponach wojny

W blaskach wybuchów budzi się świat 

Do pokoju podstępny wróg się wkradł   

Na ścieżkach jad groźny zostawia   

Sielankowy uśmiech dziecięcy skradł

Siądź bliżej na ruinach szkoły   

I spójrz badawczo w oczy dziecięce

Na rany w zeszyt owinięte  

W kronikę zapisane w udręce

Niebo, tonie w ranach smug rakiet    

Ziemi dogorywa  z barku słońca   

I podpalają łany zboża  

Dla dzieci wzbudzają głodu gońca