droga o dwóch krańcach 

na jednym z nich byłaś ty 

połączył nas przypadek 

może tak miało być 

może to ten czas 

wszystko rozwiał wiatr 

prysł czar zgasła iskra 

ogień w ognisku 

zalany przez deszcz 

dalej w świat poszedłem 

nie patrząc w tył 

wróciłaś do siebie 

nigdy więcej nie ujrzałem ciebie 

może lepiej bo kiedyś 

zgaślibyśmy bliskością siebie 

nie doszlibyśmy za daleko 

zbyt piękne by się ziściło 

szczęście może 

zamienić się w proch 

pokryci prochem ziemi 

błądzimy a może czas połączy kiedyś nas

bratnie dusze braterstwo to miłość platoniczna

zerkanie uderzania powiek o powieki