Zraniona starość

Sędziwa i mądra oma z Mikołowa                        /babcia/

Pomimo przeżytych stu jeden lat

Wciąż jest jeszcze gibka i zdrowa                         /szybka/

Patrzy na zachód stęskniona, zraniona

Kaj cała familija życiem rozanielona                    /gdzie, rodzina/

Pozostawiła ją w nędzy ramionach

Ona cicho i wstydliwie w samotności kona

Przez łzy licha sie schorzana.                                /śmieje się, zaniedbana/