To ma być jakiś żart? Kim jest tytułowy dobry człowiek? Ten z wiersza najpiękniejsze chwile przepił i zmarnował czas najlepszy. Jest jeszcze gorzej: on niczego już nie naprawi. Dalej tą samą drogą będzie szedł... i pił. Czeka go wędrówka do kresu wytrzymałości, bo szlak wiedzie już tylko pod górkę, a on, mimo siwego włosa i bagażu przejść, nadal szuka swojego domu i swojego azylu. Jak znam życie, nigdy niczego podobnego nie znajdzie, ponieważ cały taki ja, mój dom i azyl - to za nie sto procent odpowiedzialności.

Dziękuję za ciepły nastrój tego wiersza, Być może nie zaszkodzi więcej przemyśleć i pomyśleć nad tytułem.

Tekst uważam za mocno średni. Jest zbyt oczywisty. Nie dajesz autorze przestrzeni, a to nuży.

Bo to był dobry człowiek nie dla siebie lecz dla innych mimo swoich słabości i skłonności do używek.


Tytuł jest dobry Bartymeuszu.
Dziękuję za komentarze i pozdrawiam:)

Ale NA CZYM ma polegać ta tytułowa dobroć człowieka? Z tekstu nic takiego nie wynika.

Przepijanie najlepszych chwil to żadna zasługa, a to, że się widzi piękno przyrody i że się kocha ciepłe noce,

(patrz całość wraz z nagłówkami)

to również niewielkie "osiągnięcia" /skoro dla tej przyrody i ciepłych nocy niczego się nie zrobiło/.

Dodatkowa zapowiedź braku jakiejkolwiek poprawy kiepsko rokuje na przyszłość.

Kolejny na ten sam temat /autoportret lirycznego "ja"/ tekst niespójny logicznie