Wzruszający wiersz. Znam kilka takich kobiet jak Dorota.

Trzymam kciuki!

Bardzo ciekawy wiersz, a mnie szczególnie podobają się piąte wersy strof rymujące się z wersami pierwszymi i drugimi.

ps.
dla pewności i dla Ulgi paninej.
te moje Wynurzenia /u Pani,czasami/
to nie żadne Opinie, Komentarze,
ale
Znaki tylko zaledwie,
że czytałem i
nawet
sporadycznie Podziwiałem.

/-/
Los
(dla Doroty)

...

a co za Energia to musiała Pisać..

a co za Sił mocna Siła to musiała Wytworzyć?

a co za Finezja to musiała w całość taką Złożyć i Ułożyć...


Los
(dla Doroty)?

to Drogowskaz, np. z Opisem,

Kierunek...
trudne,
twarde
aczkolwiek
piękne
i zachwycające Życia...

Wiersz?

Wspaniały?

Drżący...

ciekaw jestem,
jak ten Woersz odebrala .p.Dorota?
w koncu na tym Poezja polega?
czy
na tych ohach i achah?

jeśli Ona wypływa z samego Serca.
a przecież
wpływa do Niego również?
ps.
nie idzie o mnie.
jestem juz za stary.
idzie o mlodych.

ktoś
i w końcu musi nt. pisać i mówić.
Poezja
jest póki co Niewymierna.
jednakże
niektórzy próbują ją Policzyć.
niestety
ale na własna tylko korzyść.
właśnie
tą probe "Uwymiernienia",
nazywam /na własny użytek / Oderwaniem od Rzeczywistości.
a to
już jest zbędne
i nikomu niepotrzebne.

Piękny i wzruszający wiersz.
Hymn pochwalny, nie tylko dla Doroty, lecz dla wszystkich samotnych mam.